Despedimos o inverno...

Partíamos para esta manualidade dos seguintes materiais:

 - Unha pelota de tenis.
 - Unha pelota de ping pong.
 - Tres botóns.
 - Dous calcetíns.

 Con ilusión, imaxinación e a axuda das nosas mamis, conseguimos crear uns fermosos bonecos de neve!. E con esta manualidade despedimos así o inverno do 2013.

Algúns dos nosos bonecos son de este planeta, outros son o reflexo de lindísimos extraterrestres con grandes ollos, sen dúbida, cada neno/a sempre deixando a súa pegada, que é o máis importante!.

Feliz día a todos os pais!.

O conto da miña infancia... Berta.

Nos últimos días de esta semana coronamos a Berta como raína, e o que non nos imaxinabamos é que a parte do conto, ía vir cunha sorpresa... o seu hamster Daisy!. A verdade é que para nos "de oídas" era mais que coñecido; regaloullo seu padriño polo seu último cumpleanos, un agasallo moi especial. 

 Para contar a súa historia recibimos na aula a Alberto, o seu pai, que comezou o conto falándonos sobre como era Berta o nacer; un fermoso bebé moi boíño, o que non lle gustaba nada o momento do baño e que comía moi despaciño, pasaban horas có biberón a contas!. Berta é unha nena doce e cariñosa, moi charlatana boa proba de isto eran as conversacións telefónicas que mantiña cun dos seus xoguetes preferidos, o seu móbil polo que falaba largos momentos!.

 Contounos os lugares que visitou, sen lugar a dúbidas, o que máis lle gustou foi Cantabria. Alí visitou cós seus papás o parque de Cabárceno, e tal e como nos contaba Alberto, ía pisando moi despaciño por si os animaliños estaban por alí soltos así non pisalos!, jeje. Tamén estivo cá súa familia en Benidorm, onde disfrutou moito na piscina. Encántalle pasar tempo cás súas primas porque a peinan, lle pintan as uñas... sempre o pasan xenial.

 Por último, vimos as fotos do seu último cumple, o máis divertido de todos!. Disfrazouse de princesa e o celebrou cós seus amigos e a súa familia. 

 Moitas grazas por compartir o teu conto con nos, tal como di o final do mesmo: continuará... esperamos seguir o teu lado e ver como progresa esta fermosa historia.

O conto da miña infancia... Izan!.

Comezamos a semana có noso compañeiro Izan coronado como rei, esperando entusiasmados a súa nai para así escoitar o seu conto. 

Tal e como podemos ver nas súas primeiras fotos, Izan é un neno que pasa o día rindo; é de poucas palabras pero sempre acompañado por ese soriso que lle caracteriza. Veu o mundo pequeniño xa que se adiantou un meseciño, pero como é un bo comilón pronto recuperou e converteuse pouco a pouco nun pequeno meniño e tal e como destaca a súa nai no conto, buscaba ser independente dende os primeiros momentos. Encántalle a hora do baño, sobre todo cando comparte ese momento có seu irmán Alex!. 

É moi bo comedor, ben seña pescado ou carne, e de todas as froitas a súa paixón son as fresas, aínda que tamén é un bo larpeiro,  o primeiro día que lle deron a probar os gusanitos, "zampoú" a bolsa enteira!. Falounos dos seus cumpleanos, sempre rodeado da súa familia. Tamén nos contaron os lugares que visitaron, destacando que lle encanta o verán porque disfruta moito na piscina!. O seu deporte preferido é o fútbol e lle gustaría probar cá natación. 

Izan rematou este conto cunha páxina na que conta cales son as súas series e películas preferidas, entre as que destacan moitas nas que coincidimos todos: dora, bob esponja, caillou, pocoyó... 

Grazas por compartir a vosa historia con nos!. 

O conto da miña infancia... Laura.

Hoxe recibimos expectantes a Vicky a mamá da nosa compañeira Laura, unha princesiña de 4 anos que temos na nosa clase.

 A frase coa que os seus papás comezan a esta historia é unha descrición de Laura moi acertada: "ser nena é un privilexio, ser fermosa un patrimonio, ser encantadora a mellor virtude". É certo, Lauriña é unha nena que sempre coida de todos os compañeiros/as, sempre acompañada do seu soriso. Naceu un 6 de Outubro de 2008 e chegou uns días antes do previsto, dándolle unha gran alegría o seu gran amigo e irmán David, todo un exemplo a seguir para Laura. Uns aniños despois do seu bautizo, chegou outra gran data importante: a voda dos seus papás, da que Laura disfrutou con dous aniños de idade.

 Falanos sobre o que fai no verán, o moito que lle gusta a praia e xogar coa auga; di que xa sabe nadar sen flotador!.É unha nena moi festeira; tal e como relata o conto, Laura é desas nenas que dí: "vou de festa en festa porque me presta". A continuación, fala sobre todo o aprendido na escola cá axuda da súa mestra, os compañeiros/as e os seus papás. Canto nos rímos o ver a nosa foto!.

Por último, ensínanos os seus xoguetes preferidos cun resumo das fotos das cousas que lle encanta facer: estar cós papis, xogar con David, maquillarse e todo o relacionado con Hello Kitty.

Encantounos Laura!.

O conto da miña infancia... Uxía!.

A historia de Uxi comeza uns aniños despois da voda de Susana e Bruno, os seus papás, cando chegou a gran noticia, esperaban un bebé. A súa primeira foto é da ecografía na barrigaña da súa mami, tan só se apreciaba un pequeno gabanciño que pasou alí 9 largos meses, nos que Susana conta que xogaban a imaxinar como sería, debuxandolle cariñas na barriga. Por fín, un 9 de Marzo chegou Uxi ó mundo; un bebé pequeniño e moi bo o que lle encanta pasar tempo no baño, sendo ahí onde comeza a súa afición á piscina e a natación, un dos seus deportes preferidos.  

Falanos dos peluches que máis quere dende que é un bebé: Gusy e Mapache, cós que durme e xoga polas noites antes de que o seu papi lle lea o conto. Uxía é unha nena moi independente a que lle encanta pasar tempo no parque cós seus amigos e viaxar. Dende pequeniña conta que foi coñecendo diferentes lugares, aínda que sempre destaca que ten ganas de volver a Gran Canaria, lugar onde se divertiu moito e fixo novos amigos. O último viaxe que realizou foi a neve cá súa amiga Marta e os papis, onde alugaron un trineo e difrutaron xogando con él. 

Encánalle facer festas de pixamas coas súas amigas Saray, Carla e Berta, aproveitan para xogar e maquillarse, algo que lles encanta!.  Xa para rematar cóntanos como foi o seu último entroido cunha foto disfrazada de sevillana, destacando que levou postos os seus tacóns durante horas!. Uxi da o toque final de esta fermosa historia coas fotos das súas mellores amigas, o lugar onde o mellor o pasa: de vacacións, e unha foto cá súa mestra do entroido pasado. 

Fermoso conto...grazas por compartir este momento con nos Uxi!. 

25+1 ... aquí vos presentamos a Valentín.

Este ano Cupido deixounos na aula un fermoso detalle, o noso peixe Valentín!. A verdade e que tras a experiencia do ano pasado cando tivemos na aula a Letras, Chispita,Pepa e Pipo e o noso querido Gus, xa imaxinaredes que estamos encantados de recibilo e tamén que o coidamos de marabilla!. Cada día temos un encargado que é o que lle da de comer, e dúas veces a semana encargámonos de cambiarlle a auga; para elo collemos unha botella na que temos a súa auga preparada e en repouso durante tres días para evitar que o cloro lle faga dano a Valentín, posteriormente, lavamos a pecera e o mudamos!.

A raíz da chegada de Valentín xurdiron dúbidas sobre a vida dos peixes, algunhas de elas que xa investigáramos no proxecto do ano pasado de Gus, como: por onde nacen os peixes, de onde ven a comida que lle damos a Valentín, se teñen dentes e lingua, de que se alimentan no mar... dúbidas das que primeiro escoitamos as hipóteses de cada un dos nenos/as e logo as contrastamos para saber a solución. (O de facer hipóteses encántalles, hai unha serie de debuxos que o personaxe fala de que son as hipóteses e dende esas, pasamos o día facendo nelas, jeje).

Grazas a Cupido por traernos o noso novo amigo, Valentín.