O conto da miña infancia... Enola.

A nosa princesiña Enola naceu o 10 de Setembro de 2008 facendo os seus papis tal e como comeza a súa historia, os maaaaaiiiis felices do mundo!. Sempre dulce, cariñosa e amable con todos. Na clase encántalle facer de mamá e coidar de todos os nenos/as, estando sempre pendente do que precisan. jeje.

Unha meniña que describen os seus papis como moi boa, aínda que un pouquiño protestona para comer, jeje. Gústaballe ir o parque, costume que aínda agora lle encanta. Move os seus riciños para atrás e cunha sonrisiña móstranos as marcas do que foi a súa primeira "caída en condicións", bueno... esas pequenas cousiñas das que todos temos algún mal recordo.jeje. Chamounos a atención que có que nos gusta a todos a auga a área da praia, Enola comenta que prefería sempre o campo, porque a area non a convencía nada de nada.

  Recordamos cando chegou a escola canto botaba de menos a súa casiña e pouco a pouco fixemos una amizade que conseguiu que o tempo da escola tornárase divertido!. Na clase, gústalle o tempo de xogo cós seus compañeiros, sobre todo peitear e a cociniña. Na casa, gústalle disfrazarse, cociñar con papá e pasar tempo cá súa prima Nicole. 

Finalizamos este conto cun video de fotografías de Enola dende o seu bautizo ata a actualidade. Qué fermoso ver como crecen estes peques!. 

Grazas princesiña e os teus papis por este conto!. 

O conto da miña infancia... Hugo Varela.

Para a presentación do conto de Hugo tivemos un relator moi especial, o seu irmán Martín, que xa coñecemos porque é compañeiro da nosa escola. A verdade é que non lle facía ningunha falta ter como referencia o conto, xa que recordaba a perfección cada detalle da infancia do seu irmán,e iso que era ben pequeniño, tan só se levan tres aniños!.

"Hugo naceu o 31de Marzo as 12.35, bueno eu penso que este libro esta equivocado o que naceu a esta hora fun eu, Hugo naceu sobre as 14.00, ben o recordo eu, pero bueno, mamá e papá confundíronse un pouco o escribilo!"; comezaba Martín esta presentación, jeje. Entre risas pasamos polos seus primeiros meses e todos os acontecementos importantes ata que Hugo cumple os 5 aniños.

Hugo é un neno moi maduro encántalle parecer un homiño, có seu semblante serio, aínda que no fondo é moi cariñoso. Gústalle ler, xogar cós compañeiros, o seu deporte favorito é o fútbol (sobre todo, recalca " o Real Madrid e a selección española"). Encántalle todo o relacionado cá informática, tablets, ordenadores, ... Tamén é un apasionado do motor ben señan motos, coches, tractores,... todo lle gusta e tárdalle ser maior para ter o seu propio vehículo.

Tal el como di o seu libro o seu mellor amigo é Martín, momento no que se miran e comparten un sorriso mentres nos contan que como todos os irmáns tamén se enfadan as veces. E con isto, rematamos este conto!. Moitas grazas papis por elaboralo e a Martín por contarnos cada detalle con tanta naturalidade.

EVACUACIÓN!.

Traquiliños merendabamos esta mañá cando de súpeto, escoitamos os tres toques da sirea do cole, que nos indican que deixemos todo como está e con tranquilidade pero sen pausa, saíamos para o exterior!. Tapamos as nosas boquiñas e o nariz e saímos para o patio, uns intres despois chegaron por fin... os bombeiros!!!. E o resto, xa o contan as nosas fotos... puxéronnos pingando, pasámolo en grande.

Excursión ó Ventoso.

O pasado venres marchamos de excursión ó Ventoso, en Laracha. Alí tivemos a oportunidade de coñecer todos os animais que viven alí e incluso de ser partícipes durante unhas horas do seu coidado. Plantamos leitugas, preparamos o millo para as Galiñas, comparamos o tamaño dos ovos das ocas cós das galiñas, dimos o seu panciño as ovellas e os peixes,..., pero sen dúbida o mellor momento foi cando nos deixaron montar nos cabalos!!!.

Pasámolo en grande, mirade mirade...

Cantamos có panadeiro P.

Cantamos có leiteiro L,

O conto da miña infancia... Sofía.

A nosa princesiña Sofía é como unha pequena mulleriña, sempre respetuosa cós compañeiros, tranquila, dulce e mimosa. A súa nai, María, a que xa coñecíamos, veu a escola e contounos como foi a chegada de Sofía e como foron pasando estes 4 anos.

Sofía chegou ó 23 de Xullo de 2008 pequeniña e fermosa, gustáballe moito durmir e era moi boa, pero có paso dos meses abandonou esa costume fíxose un pouquiño chorona, algo quería non?. jeje. O tempo foi pasando e cada día estaba mais e mais grande, proba de elo son todas as fotos que teñen os seus papis nas que ademais Sofía posa como unha profesional: disfrazada, comendo larpeiradas, cós membros da familia...

Con un ano realizou a súa primeira viaxe en avión, e disfrutou moito de esas vacacións na praia. Outro dos recordos mais importantes de este primeiro ano é cando se disfrazou de sevillana, a paixón de case todas as nenas! Será o estampado do vestido, a peineta ou os tacóns?, jeje. Neste caso como era pequeniña non levaba zapato alto, pero dixo que ía volver a disfrazarse de Sevillana e poñer un tacóns ben altos.

Con tres aniños fixo outra viaxe, neste caso foi a Cabarceno, onde disfrutou coñecendo un montón de animais!. Con esta idade tamén chegou o momento de entrar na escola, a que se adaptou sen problema e na que fixo moitos amigos/as.

Entre as súas aflicións esta a de disfrazarse: cociñeira, estrela, bruxiña, princesa... sexa o que sexa pásao pipa!. Entre as cousas que mais lle gusta facer está montar a cabalo, xogar o golf, conducir o seu mini rosa que lle mercou polo cumple o seu padriño e o que lle ten un cariño especial, axudar o seu avó a cortar o céspede e facer deliciosas tartas!. De feito, esperamos recibir un dos seus ricos postres nas próximas semanas e así comprobar de primeira man como se lle da a cociña!.

Moitas grazas familia por este fermoso conto!.

O conto da miña infancia... Brais Rodríguez.

Brais é un neno moi dulce, cariñoso e moi tímido. O principio tardou en coller confianza con nos, ata parecía que sempre nos miraba de reollo cunha media sonrisa, jeje, pero agora xa perdeu toda a vergonza e deixouse coñecer tal e como é. O seu pai Abel, que nunca viñera a nosa clase, veu esta semana para contarnos o seu conto, e encantounos a súa visita.

Naceu o 15 de Decembro de 2008, chegou dez días antes de tempo xa que tiña previsto chegar con Papá Noel, pero adiantouse un pouquiño e deu a maior alegría Navideña a súa familia. De pequeno era moi bo e comilón, gustáballe durmir na súa hamaca antes de marchar para a cuna e os bibes zapábaos enteiros!.

Presentounos a toda a súa familia: avós, tíos, primos;  e vimos como celebra os seus cumples e as festas do Nadal na súa casa; aínda que tal e como conta o seu pai, a Brais as festas en xeral encántanlle, sobre todo aquelas nas que hai cocheciños de por medio.

Encántalle a auga, de feito nas súas primeiras vacacións en Portugal, non quería saír da piscina. En verán disfruta das tardes na praia, di que lle encanta a area e os xeados. Larpeiro!!!.

Moitas grazas o noso principiño de hoxe e os seus papis por este conto.

O conto da miña infancia... Rubén.

O noso principiño Rubén é un neno moi tímido pero cun fondo moi "juerguista" e divertido,pasa o día rindo aínda que cando quere sabe aparentar un semblante mooooi serio. O mércores veu a nosa escola o seu pai Javier, o que xa coñecíamos, a ensinarnos fotos dende que era bebeciño ata agora, e unha cosa nos quedou clara... non se pode saír con máis cara de pillo nunhas fotos, canto nos rimos!!!.


 Rubén ten un irmán maior, Pablo, o que adora; con él xoga, divírtese e aprende moitas cousas. Encántalle ir  ó parque, a praia e montar nos quad, de feito ten un que comparte có seu irmán. No seu conto presentounos a súa familia: padriños, primos, avós... e divertimonos moito vendo como foi o seu cambio dende bebé ata agora; aínda que certo é que hai unha cousa que non cambiou, o seu sorriso pícaro en todo momento.


 Javier rematou esta visita léndonos o conto preferido de Rubén e ensinándonos os seus peluches e xoguetes preferidos. 

Moitas grazas familia.

Xogamos có panadero P e o leiteiro L.

Estamos coñecendo a novos membros do pais das letras, agora chegaron a panadeiro P e o leiteiro L, polo que se queredes xogar e aprender con eles, podedes picar neste enlace:

zonaClic - actividades - Érase una vez... 1

O conto da miña infancia... Marta.

A presentación do conto de Marta veu cunha visita que esperábamos con impaciencia... a da súa irmá Paulita, que ten tan só tres semaniñas!.

Marta é una nena moi madura, dulce e cariñosa,caracterizada por un sorriso permanente. É moi charlatana e dende que soubo a gran noticia de que a súa nai estaba esperando un bebé, vivimos con ela o embarazo porque cada día nos facía un resumo dos cambios e momentos que estaba vivindo, polo que sentimos a Paula como unha máis porque é como se xa a coñeceramos.



A nosa princesiña do día chegou en Xuño de 2008 dando unha inmensa alegría a toda a súa familia, que a esperaba impaciente. Un bebé comilón e dormilón que se foi convertendo nunha nena a que lle encanta estar na rúa, xogar, pasar tempo cás súas amigas e ata ir animar ó campo do Depor dende ven pequeniña.



No verán encántalle pasar tempo na praia, no tempo de frío gústalle estar na casa xogando cás amigas e os papis e sobre todo, cantar; tal e como nos conta agarra o seu micro e canta Rock and Roll. jajaja. Tamén lle gusta bailar e encántalle disfrazarse, conta que o faría todos os días e que lle encantaría estar en entroido durante mais tempo para poder poñerse máis disfraces.



A súa última viaxe foi a neve, onde pasou uns días cós papis e a súa amiga Uxía. Alí alugaron uns trineos e xogaron durante horas, mentres disfrutaban ríndose das caídas dos maiores. Gústalle moito a natureza e sempre conta o ben que o pasa en Berdillo cós seus avós xogando ó aire libre!.

 
Moitas grazas por esta visita tan especial!.