O conto da miña infancia...Xano.

Tras largos meses de espera desexando que os seus papis viñeran a nosa clase, Xano cumpriu o pedido...Yuli e César, acompañados do seu irmán Rodrigo viñeron o pasado xoves. Tiña moitas ganas de esta visita porque nas ultimas manualidades non lles foi posible asistir, polo que estes días andaba un pouquiño nervioso esperando o seu día!.

Xano é un neno con moita personalidade, maduro e charlatán, unha vez que colle confianza e vence esa timidez dos primeiros momentos. Chegou ó mundo nunha data importante para moita xente, 20 de Xuño de 2008. España xogaba a Eurocopa e Xano chegaba ó mundo!. Os españois estabamos de celebración e os pais de Xano vivindo un dos mellores momentos da súa vida.

Un fermoso bebé o que lle encantaba comer da teta da súa nai,  que tal e como contaba Yuli, sempre estaba perfecta...nin fría, nin quente... e tan rica!. Con cinco meses chegou o momento de ir a gardería, lugar do que trae un bo recordo e moitos amigos, como é o caso de Iago. Sempre lle gustou ir ó parque e alí comparte momentos con dúas das súas amigas mais especiais: Anxela e Alessandra. Moito nos fala de elas!.

Con dous aniños marchou a pasar as vacacións a Suíza, onde facía moitísimo frío, e alí foi o encargado de dar un notición... nuns meses ía ter un irmán!.  Así foi, o tempo pasou e chegou Rodri!. De isto xa case pasaron dous aniños e agora o seu irmán é o seu compañeiro de xogos, palomitas e dunha habitación que el describe como: a nosa habitación de homes!.

Tras este gran momento cheo de emocións, esperaba outro paso tamén importante... deixaba a garde e chegaba o cole de medianos. Aquí fixo novas amistades e xuntos estamos tentando aprender moitas cousas novas, explorando, xogando... divertíndonos xuntos. E con estes contos aprendendo un pouquiño máis sobre os nosos compañeiros/as. No caso de Xano agora sabemos que unha das súas paixóns son os cómics, encántalle o momento no que o seu pai lle conta unha parte do cómic antes de durmir. Os seus preferidos son Mortadelo e Filemón.

Moitas grazas por vir e contarnos a vosa fermosa historia.

Coñecemos o Oso afanoso cuns relatores moi especiais...

A pasada semana viñeron a nosa aula os nenos/as da clase de 4º de educación primaria e grazas a eles difrutamos de un bo rato de lectura.

Graciela e Alex, os irmáns dos nosos compañeiros Unai e Izan, encargáronse de relatarnos o conto do "oso afanoso; e para poñerme un toque máxico, os seus compañeiros fixeron os coros de este conto. Fixérono en grande!.

Para rematar esta fermosa sesión de lectura, Graciela ensinounos unhas piñas e ramas das árbores do lugar que visitou este fin de semana.

Moitas grazas compañeiros/as por compartir con nos estes momentos!!!. Volvede pronto.

O conto da miña infancia... Aitor.

Este peque, en idade que non en altura, que vedes nas fotos é o noso compañeiro Aitor. É un neno moi alegre e charlatán;  levaba semanas contando os días que faltaban para que viñera a súa nai María, para mostrarnos a historia da súa infancia.

Este conto comeza a noite do 27 de Xaneiro de 2008, un fermoso e inquieto bebé ó que lle encantaba durmir sestas no colo da súa nai. Pouco a pouco, Aitor foise convertendo nun homiño, comezaba a dicir as súas primeiras palabras, a comer cada día máis cousiñas, e tamén unha das aventuras máis grandes para un neno pequeniño... comezar a camiñar!. Pero isto trouxo consigo que a tranquilidade na súa casa acabárase durante un tempo, Aitor fíxose tan independente que todo era abrir caixóns, figuriñas rotas, ... pero o máis curioso e que nos fixo moita gracia, é que lle encantaba coller o teléfono e pulsar o botón vermello... o 112 de emerxencias!!!.

Aitor é un gran aficionado ó volante encántalle montar no camión do seu papá. Tamén lle encanta ir á praia, xogar na area e chapotear nos charquiños de auga, o verán para el sempre é unha etapa especial que disfuta ó grande, este aínda máis xa que grazas as súas clases de natación di que vai cruzar Razo a nado!. As súas últimas vacacións foron en Lanzarote, lugar de onde sempre nos conta que tivo que viaxar nun avión moi grande.

Pero tras un deses veráns chegou un momento moi importante... o comezo da escola!. Aquí fixo novos amigos que lle queren moito, cós que xoga e aprende de cotío. Unha fermosa etapa...

Moitas grazas por compartir estas aventuras con nos!.

O conto da miña infancia... Hugo Martínez.

O noso compañeiro Hugo Martínez é un neno moi doce, charlatán e moi divertido. A súa paixón é o mundo do motor, sempre nos fala sobre a súa colección de coches, coñece todas as marcas e modelos, polo que é todo un experto. Hoxe coronámolo como principiño do día para que nos contara a súa historia que con moito cariño realizou cá axuda dos seus papás.

Este conto comeza tal e como nos relata: "con mami y su barriguita muy muy grande; pero justo cuando estaba a punto de explotar... fue al hospital y pummmm nací yo!". Contan que era un bebé moi moi cariñoso, alegre e bo, o que sempre lle encantou a hora do baño.

Os veráns pásanos en Sanxenxo e máis en Baldaio,aquí ten unha piscina na que disfruta moitísimo  xogando cós seus primos. Alí celebra os seus cumpleanos e ten a súa colección de coches grandes. Hugo é de moi bo dente, tanto come unhas amixas, como uns chourizos, xeados, froita... qué maravilla!.

Remata este conto facendo un breve resumo dos seus catro cumpleanos, falándonos dos regalos que máis lle gustaron , recalcando que lle encantaría no próximo cumple recibir outro cadeliño; un novo amigo para o seu querido Tom.

Fermoso conto, moitas grazas.

 

O conto da miña infancia... Iago.

Iago é o noso pequeno terremoto, sempre feliz intentando sacarnos a todos un soriso. Os seus papás Javier e Luz viñeron a nosa aula para contarnos como cambiou a súa vida dende ese mes de de Octubro de 2008 no que por fin coñecían o seu neno!.

 De pequeno era moi tranquilo, un pouquiño desastre coa comida e moi xuguetón; encántanlle os momentos nos que pasa o rato xogando cós seus papás; sobre todo no verán cando van para a praia cargados cós bocatas, carretilla, palas,... e alí pasa horas xogando cá area e a auga.

 Outro dos sitios preferídos de Iago e dos que máis nos fala ó longo do curso é a casa dos seus avós. Alí teñen moitos animais: vacas, terneriños, cans, coellos,... e Iago pasa tardes enteiras axudando a coidalos. Na aldea outra das cousas que máis lle gusta é ver os tractores, conta que cando sexa maior antes de comprar un coche, comprará un mega tractor para ir a traballar.

 O último viaxe que realizaou foi a Colombia, lugar onde vive a súa familia materna. Alí pasou as Navidades acompañado dos sus avós, as tias e as primas. Pasouno en grande poqrue pasaba o día xogando na rúa, fixo amigos novos de todas as idades. Na súa festa de despedida preparáronlle unha fermosa e xigante tarata de cars, oun dos seus debuxos preferídos!.

 Grazas por contarnos esta historia e acompañarnos na súa presentación.

O conto da miña infancia... Brais Isorna.

Este é Brais Isorna, o noso riciños!. A súa nai, Mari, veu a escola para contarnos anécdotas sobre a infancia do seu peque e facer un breve resumo de estes 4 aniños. Sentados no trono do principiño e acompañados do peluche preferido de Brais, relatáronnos entre outras, estas cousiñas...

Todo comezou en Setembro de 2008 cando Brais naceu, veu moi pequeniño polo que os médicos tivérono un mesecillo "na caixa máxica", estivo alí ata que creceu o suficiente para poder marchar a súa casiña; un gran día para toda a súa familia!.

A Brais encántanlle os medios de transporte: tractores, escavadoras, coches, motos... é feliz xogando cós seus transportes. Outra das súas aflicións é a lectura, encántalle escoitar contos; entre os seus preferidos encontramos os dos Bolechas.

Na súa casa ten tres animais, dous cans e un peixe, aínda que recoñece que dos tres o que máis lle gusta é a súa cadela Luna, pola que ten un cariño especial. Gústalle facer excursións, os seus papás lévano a visitar diferentes lugares con frecuencia.

O noso Brais é moi doce pero tamén moi tímido, quizás é por iso que durante todo o relato ríase sen parar, e pasouno en grande cada vez que miraba as súas fotos!. Moitas grazas por este fermoso conto.

Os pequenos alfareiros...

Fai unhas semanas emprendemos unha pequena viaxe en dirección ó Ecomuseo forno do forte en Buño, lugar onde tivemos a oportunidade de converternos en alfareiros e disfrutar traballando o barro.

Algúns dos edificios que compoñen o ecomuseo foron vivendas de oleiros ou xornaleiros, polo que vimos como era a vida cotiá destas familias. Actualmente conta con dúas casas que teñen mobiliario típico da época, así coma pezas de lembranzas. Tamén teñen salas onde se expoñen pezas antigas de barros. Desfrutamos a visita pero o que máis nos gustou foi o momento no que preparados có noso mandil dispuxémonos a traballar có barro!.

Aquí vos mostramos como foi a nosa andanza...

O conto da miña infancia... Naiara.

Naiara é unha princesiña de 4 anos a que lle encanta charlar e xogar cás súas amigas. A súa nai, Mónica, veu a nosa aula a contarnos un pouquiño sobre a vida de Nai, os seus gustos, aflicións...

Naiara naceu pequeniña pero con moita forza. É a pequena da familia xa que ten un irmán maior Iago, o que quere moitísimo. Dende bebé a súa nai nos conta que é mala comedora, excepto cós doces, que para eles non ten problema!.

Na súa casa pasa horas disfrazándose, encántalle poñer tacóns e maquillarse; está desexando medrar e facerse unha chica para poder saír así a rúa. Gústalle moito viaxar, a última viaxe que realizou foi cá súa familia a Burgos e pasárono en grande!. O seu deporte favorito e que actualmente practica durante a semana é o taekwondo.

Cun amplo e fermoso reportaxe fotográfico remata, polo momento, esta historia.